وزیران دارای تابیعت دوگانه در برابر یک اخلاق و روح انسانی قرار دارند تا بین مقام دولتی و عزت انسانی یکی را انتخاب کنند . تصمیم خیلی بزرگی است ولی از نظر اخلاقی الزامی میباشد. از انجائیکه این کاندید ها با ساز و دهل لیبرال دیموکراسی غربی به افغانستان امده اند، اخلاقآ مسؤلیت دارند طوریکه مدعی اند که مردم افغانستان را از رعیت به شهروند ترفیع داده اند، امروز برای خود شان یک ازمون اخلاقی است که حقوق و مسؤلیت های شهروندی را عملآ به نمایش بگزارند .
اول :اگر وزارت را انتخاب کنند، مفهوم شهروندی اهمیت خود را از دست میدهد، چون از شهر وندی کشوری که بان سوگند وفا داری یاد کرده بودند، امروز میگزرند.
دوم : اینکه با جعل اسناد هم وزرات را و هم شهروندی دوم را حفظ کنند درنصورت باز هم اخلاقآ مسؤل هستند چون دروغ گفته اند، پس برای هر دو کشور شهروندان دروغ گوئی هستند. دروغ گفتن ظلم است هم بر خود و هم بر دیگران، پس شهروند دروغگو در هر مقامی که باشد به مراتب زبون تر از رعیت صادق است . از همه مهمتر اینها شهروندانی هستند که بخاطر حفظ جان شان از وطن ابائی خود گریخته بودند، ولی حالا که این وطن میتواند برایشان مقام وزرات بدهد، یکباره عاشق این وطن شده اند و از وطن دوم که نمی توانست چنین مناصبی را برایشان بدهد صرف نظر میکنند.
سوم: اگر از مقام وزارت بگرزند و شهروندی دوم را انتخاب کنند، پس حقوق و مسؤلیت های شهروندی در کشور اول شان زیر سوال قرار میگرد، چون شهروندی کشور دوم را بر کشور اول ترجیع داده اند. بهرصورت ، جان مطلب درینجا بر اصول چون “حقوق و مسؤلیت های شهروندی” و “معضل اخلاقی و روحی فردی” میباشد
درینصورت یگانه راه حل این معضل اینست که شورا از سر تقصیر و گناهان این استعداد های کس ندیده بگزرد و برایشان زمینه رای اعتماد را فراهم کند نه از برای رضای خدا و مردم بلکه از برای عزت اشخاصی که در برابر یک معضل اخلاقی قرار گرفته اند. در غیر ان فرهنگ تقلب، فساد، دروغگوئی و فریب کاری ازین هم رونق بیشتری خواهد یافت .
Afghancentrism 