در استراتیژی امروز که هشت ماه برای امریکا طول کشید تا انرا اعلان کند ، بجز تشویق و میدان دادن به هند بعنوان یک قدرت بزرگ اسیائی که با پاکستان در میدان آفغانستان رقابت کند، چیز خیلی جدید دیگری بنظر نمی رسد. طوریکه از لحن کلام آقای ترامپ دیده میشود؛ دلیل هشت ماه طول کشیدن استراتیژی “حفظ وضع موجود” مغلق بودن و پیچیده گی این استراتیژی نبوده؛ بلکه مستشاران سیاسی و نظامی امریکا هشت ماه وقت لازم داشتند تا دونالد ترامپ تجار پیشه را با منافع امریکا در منطقه اشنا کنند. چنانچه دونالد ترامپ در جریان مبارزات انتخاباتی‌اش گفته بود که نظامیان آمریکا باید از افغانستان خارج شوند. او یادآور شد که “دیدگاه اولیه‌اش همین بود ولی بعد از آغاز به کارش به عنوان رئیس‌جمهوری و مطالعه دقیق افغانستان دیدگاهش تغییر کرد.” این واکنش آقای ترامپ تلویحآ میرساند که تصمیم امروز اش برای حفظ منافع امریکا در آفغانستان بوده است، نه تامین صلح برای مردم آفغانستان . بهرصورت؛ واکنش ها در باره اعلان این تصمیم خیلی سریع و نسبتآ وسیع بوده است :

واکنش متفاوت دولت کابل:
محمد اشرف غنی رئیس جمهور دولت کابل درست (در کنار دونالد ترامپ) به ابعاد منطقه ای این استراتیژی واکنش نشان داده و گفته که ؛ “آمریکا برای همسایه افغانستان پیام واضحی داده که دیگر نمی‌تواند به افراد و گروه‌های تبهکار پناه بدهد. پیام افغانستان نیز به پاکستان این است که با این کشور صلح پایدار می‌کند، اکنون پاکستان باید به ندای صلح افغانستان لبیک گوید تا افغانستان به ثبات برسد”

آما سرور دانش معاون دوم ریاست جمهوری درست در (مقابل دونالد ترامپ) و در راستای سیاست همسایه غربی آفغانستان واکنش نشان داده و چنین گفته است؛ “انتخاب اول ما جنگ نیست ما به صلح و ثبات دایمی تأکید داریم و از دید ما، صلح نخستین گزینه برای تأمین ثبات در افغانستان و منطقه محسوب می‌شود. در فرایند صلح برای افغانستان، نقش‌آفرینی کشورهای منطقه مهم است.”

عبدالله عبدالله، رئیس اجرائی حکومت وحدت ملی افغانستان که همیشه اجرای امور دشوار را به کس دیگری محول میکند و فقط بیانیه های عاطفی با لفاظی “انشاآلله همه چیز درست شود” ، اکتفا میکند ؛ ولی این بار همه تقدیر و امید را به انشالله نه، بلکه به خشونت نظامی آقای ترامپ سپرده و در واکنش به استراتیژی امریکا آقای عبدالله عدم اعلام جدول زمانی در مبارزه با تروریسم را ستوده و گفته که ؛ “این استراتژی نتیجه کوتاه‌ مدت و بلندمدت دارد که باعث می‌شود نیروهای امنیتی افغانستان روی پای خود بایستند و معادله جنگ به نفع مردم و نیروهای امینتی افغانستان تغییر کند”

طالبان هم بنوبه خود در برابر این استراتیژی واکنش همیشه گی خود را تکرار کردند:
این گروه در اعلامیه‌ای گفته که ” راهبرد جدید دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا به معنای ادامه جنگ است و این گروه هم در برابر این استراتژی به جنگ ادامه خواهد داد.”

وزارت خارجه هند در واکنش گفته است: “ما از تصمیم رئیس‌جمهور ترامپ برای افزایش تلاش‌ها علیه چالش‌هایی که افغانستان با آن روبه‌رو است و مقابله با مسائل پناه‌گاه‌های امن و دیگر حمایت‌های مرزی از تروریست‌ها استقبال می‌کنیم. هند خود را شریک این نگرانی‌ها و اهداف می‌داند.” آما هنوز زود است که پیش بینی کرد که آیا هند از این هم بیشتر در برابر دعوت امریکا از هند در آفغانستان فعال تر خواهد شد. ولی سیاست خارجی سنتی هند “سیاست مواظب اسیا” در گذشته ، در زمان نریندرا مودی صدراعظم افراط گرای هندو این سیاست به سیاست خارجی “فعال در آسیا” تغیر کرد. پس در راستای “سیاست فعال در آسیا” احتمال رویائی هند و پاکستان در میدان آفغانستان به جای کشمیر بعید به نظر نمی رسد.

واکنش جمهوری خلق چین هم درین مورد حساب شده، استراتژیک ، و انتقادی بوده است. چین که با امریکا اختلافات سیاسی و با هند منازعه ارضی و مرزی دارد ؛ از انتقاد شدید امریکا از پاکستان نا خرسند شده است. چین گفته که “پاکستان از تروریزم بیشتر از هر کشور دیگر صدمه دیده است” و اتهام بر پاکستان مبنی حمایت از پناهگاه ترورزیم را بی انصافی خوانده است.

بهر صورت؛ آنچه از دل این واکنش ها بیرون می آید، آنطوریکه اعلان این استراتیژی وقت گرفت و انتظار میرفت زنگ دل هیچ طرف درگیر را خفیف و تشدید نکرد؛ چون این اعلان یکجانبه دوام حضور نظامی امریکا ، بدون رایزنی با بازیگران جهانی، منطقه ای، و حتی بدون رایزنی با بازیگران داخلی آفغان صورت گرفته و بیشتر متضمن “حفظ وضع موجود” است تا تامین صلح در آفغانستان و منطقه. پس اینکه آیا ترامپ می داند که با این جنگ چکار کند؛ انکشافات اوضاع در جهان و منطقه در آینده نشان خواهد داد.